manusia dan masalah

kelmarin adalah hari bertemu pelanggan di tempat keje saya. spt biasa ramai btul rakyat yg dtg mengambil giliran dgn mbawa seribu permasalahan. ada yg boleh diselesaikan ttp byk yg tidak ada jalannya. kerana? masalah yg dibawa tu mmg dialami oleh semua org. tetapi dlm kes ini, yg mbezakan masalah itu selesai atau tidak ialah usaha yg dilakukan oleh diri sendiri. salah satu cthnya ialah tunggakan bil elektrik utk dibayar. setiap manusia yg sempurna akal dan fizikal sedar itu adalah keperluan. mau atau tidak, suka atau tidak.. sesuatu harus dilakukan utk mjelaskan keperluan itu setiap bulan. tetapi atas ihsan dan tolak ansur bos saya, sebahagiannya tetap mndapat bantuan tunai. cuma manusia yg mudah mminta2 suka pula mengulangi perbuatan itu. sy tidak menyalahkan kekurangan mereka, tetapi di atas bumi Allah yang luas ini, terdapat banyak sekali punca rezeki. apatah lagi di Negeri Trg yg aman damai ini ;) amatlah rugi bagi mereka yg tidak menggunakan peluang bekerja utk mncari rezeki kerana kerja itu merupakan satu ibadah..

pagi ni awal2 lagi sy diberitahu ada seseorg marahkan sy. mcm2 ayat yg digunakan ke atas sy. tetapi dia tidak pula menunjukkan kemarahannya di depan saya. ini adalah sesuatu yg remeh bagi saya tetapi perasaan sedikit terguris. dlm byk2 cerita yg sampai kepada sy, tidak pula saya dengar pembelaan di pihak saya dari mereka-mereka yg mendengar amarah org itu. padahal masing2 tahu kebenaran cerita. sebarang tindakan yg saya lakukan adalah demi kemudahan pejabat semata. sebagai seorg yg selalu mengakui diri seorg yg optimis dan terbuka, seharusnya dia sendiri bertemu saya dan berbincang. bukan menuduh dan melepaskan kemarahan kepada org2 di sekeliling tnpa berfikir pjg. sy tidak kisah, tetapi sy sedikit kecewa.

kdangkala perkara sebegini yg mmbuatkan sy mnjadi 'malas bersuara'. sikap hipokrit yg semakin berleluasa ini mnjadikan sy bosan. sy tahu bukan mudah mnjadi pemimpin. saya juga tahu..ada hari2nya saya sendiri penuh dgn amarah. tetapi sebolehnya sy tidak mahu ada yg kecil hati dgn amarah saya. paling tidak sy akan mengadu dan melepaskan keluhan kepada mereka2 yg sy percayai. setelah reda, bolehlah sy tidur lena dan memikirkan apa yg lebih penting. amarah itu sikap manusia yg normal. tetapi biarlah bertempat dan ada asasnya. semoga Allah menguatkan hati saya dan membuka kebenarannya.. dan melembutkan hati saya utk memaafkan.

seorg kwn pernah berpesan, "Jgnlah marah kepada org yg penuh sifat amarah.. kerana jika kita juga turut marah dan tidak mengawal perasaan, tidak bergunalah ilmu yg kita miliki.. maka kita dan dia sama sahaja.."

Rasulullah SAW ditanya tentang sebab-sebab paling banyak yang memasukkan manusia ke surga. Beliau menjawab, “Ketakwaan kepada Allah dan akhlak yang baik.”

Beliau ditanya lagi, “Apa penyebab banyaknya manusia masuk neraka?” Rasulullah Saw menjawab, “Mulut dan kemaluan.” (HR. Tirmidzi dan Ibnu Hibban)

Kebanyakan dosa anak Adam karena lidahnya. (HR. Ath-Thabrani dan Al-Baihaqi)

Tahukah kamu apa ghibah itu? Para sahabat menjawab, “Allah dan rasulNya lebih mengetahui.” Beliau bersabda, “Menyebut-nyebut sesuatu tentang saudaramu hal-hal yang dia tidak sukai.”(HR. Muslim)

demam

Minggu lepas sgt hectic bg saya. akhirnya sy demam pd hari sabtu. bermula selasa sy keje smpai malam. plbagai program yg perlu dihadiri. berdiri dan berjalan kehulu ke hilir. jumaat tu juga sy mmg terlalu aktif bergerak ke sana sini. dengan hepynya membeli brg2 dapur dn memasak. akibatnya hari sabtu saya keletihan teramat.

Sy tidak pasti kalau org lain pun sama, tetapi demam sy sedikit berlainan ketika prgnant. tidak spt demam biasa, ni sudah kali kedua sy demam time prgnant. terasa mencucuk2 seluruh tubuh dn tenaga menghilang entah ke mana. terasa seakan tidak mahu bergerak ke mana2. mahu tidur dan tidur saja. bercakap pun rasa malas.. owhh sungguh teruk perangai saya nampaknya. selera terbang entah kemana. tidak ada langsung keinginan utk apa2 makanan pun. percaya atau tidak sy cuma makan roti, kalau nasi pun berlaukkan telur goreng mata dan berulamkan timun jepun bersama kicap. itu saja..

Saya tidak suka keadaan sebegini. sy mahu aktif dan cergas seperti biasa. sy tidak suka merisaukan org2 di sekeliling sy. juga tidak mahu menyusahkan mereka. mungkin sy mmg sudah terbiasa hidup berdikari, susah senang sy simpan sendiri.. tapi sy faham juga tindakan sy ini mungkin mbuatkan ada yg terasa mereka tidak diperlukan. ada yg mungkin berkecil hati. tapi kebiasaan ini bukanlah mudah diubah lagi.. sy cuma berdoa tidak ada yg akan salah faham..

p/s: berdoa semoga cepat sembuh...

kemalasan

Rasanya saya telah mendapat perangai baru. Saya akan menjadi lembik dan malas teramat pd hari hujung minggu iaitu Jumaat & Sabtu. Dan ini menjelaskan kenapa blog ini sudah miss entry utk 2 weekends. Adakah kerana saya ditemani emak pd 2 hari tersebut? (mak sy dtg ke rumah utk temankan sy pd weekends ketika en suami tiada) Tetapi pada hari bekerja keadaan saya adalah seperti biasa.

Ada juga yg mengatakan itu adalah kerana alahan yg saya alami. Sy mnjadi manja kerana tahu ada org yg menemani. Mmg sy rasa ianya tidak menjadi masalah selagi sy boleh mengurus diri ketika bersendirian, tetapi perangai baru ini adalah sesuatu yg tidak sihat. Sy telah menghabiskan hujung minggu dgn tido+tgk tv+tdo+makan+tdo. Saya juga makan benda2 yg tidak berkhasiat spt? abc, pisang goreng, meggi, dan hari ini burger & mcflurry! itu belum dicampur dgn item2 yg mpy unsur2 asid yg tinggi spt mangga muda, asam dsb huuhu.. sungguh tidak disangka2 sy mnjdi begitu selamba dan mengikut sesuka hati sepanjang 2 minggu ini. sy telah menggunakan kuasa veto utk memenuhi selera sy yg semakin kacau bilau. wpun sy telah dinasihatkn oleh seorg sahabat utk memilih makanan demi kesihatan dlm waktu yg kritikal ini, sy tidak dpt mengawal keinginan + keperluan yg diminta oleh tekak sy ketika ini. sungguh tidak selesa... sungguh meletihkan... dan menguji kesabaran...

Hari ini kemalasan saya telah beransur pulih. saya bekerja spt biasa. tapi keadaan ini akan menjadi satu cabaran bagi saya... utk melihat samada symptom ini turut melanda ketika en suami ada di rumah bermula lusa. hehehe... adakah sy akan bertukar mjadi behave,rajin dan berdisiplin? atau terus mjadi lembik dan mengaktifkan 'button malas' semula? sukar utk dipastikan lagi...

p/s: mengantuk dh dtg... bju keje esok lum iron...arghhh.... ZZzzzZZzzzz